Laat me

Het is de dag van afscheid nemen. Karin voelt zich niet zo lekker vandaag. Ze heeft nergens zin. Ze laat dit naar haar ouders toe behoorlijk merken door opstandig gedrag te tonen. Al de hele middag zit ze opgesloten op haar kamer met de muziek aan op standje maximum. Haar ouders zouden het fijn vinden als Karin mee zou gaan om afscheid te nemen van opa, maar Karin weet niet goed of ze hier wel zin in heeft.

Ze voelt hoe ze overspoeld wordt door emoties en is bang dat anderen haar zwak zullen vinden als ze dit zien. Normaal gesproken is Karin zo’n zelfverzekerde en sterke meid. Ze kan het niet hebben om in te storten door emoties.

Na lang wikken en wegen, besluit ze toch om mee te gaan met haar ouders naar het afscheid van haar opa. Ze vertrouwt op de veiligheid die haar ouders haar bieden.

Pubers vanaf 12 jaar

Ondanks intens verdriet wat aanwezig kan zijn, rouwen pubers vaak het liefst alleen op hun eigen kamer. In deze leeftijd is de angst wat anderen over hen denken groter dan het verdriet.

Veelal is er een innerlijk conflict gaande. Aan de ene kant is dit de leeftijd waarop de puber zich los wil maken van de ouder en aan de andere kant, heeft het de veiligheid en de verbondenheid nodig om te kunnen rouwen om de overledene.

Wat te doen met een ‘puber’ bij een begrafenis?

Ik zal eerlijk zijn, hier is geen éénduidig antwoord op te geven. Het is vooral belangrijk om als ouder zijnde naar je gevoel te luisteren en aan de hand daarvan je keuze te maken. Het belangrijkste in de leeftijdsfase is vooral om de puber bij de beslissing te betrekken. Ik heb een aantal tips die je wellicht zouden kunnen helpen om deze keuze makkelijker te kunnen maken.

• Laat de keuze bij de puber
• Wanneer de puber meegaat, wees er dan, maar biedt ruimte

Heb jij nog aanvullingen op dit blog? Laat het weten in een reactie.